Τους φθινοπωρινούς μήνες μέσα σε ένα δάσος φυλλοβόλων δέντρων ένας περιηγητής συναντά αρκετά συχνά δύο είδη μανιταριών, τα οποία παρουσιάζουν αρκετές ομοιότητες ως προς την εμφάνιση και συχνά συγχέονται. Τα δύο αυτά μανιτάρια του δάσους είναι ο Lactarius piperatus και η Russula delica, τα οποία θεωρούνται εδώδιμα, αλλά ο Lactarius piperatus λόγω της πιπεράτης γεύσης του δεν θεωρείται εύγευστο μανιτάρι.
Ξεκινώντας την περιγραφή από το
μανιτάρι Lactarius piperatus, μπορούμε να
παρατηρήσουμε πως η διάμετρος του πίλου κυμαίνεται από 4–16 εκατοστά, είναι
κυρτός σε σχήμα που μοιάζει με χωνί. Το χρώμα του πίλου είναι λευκό προς κρεμ,
με επιφάνεια που δεν είναι στιλπνή. Αν ξεφλουδιστεί η επιφάνεια του πίλου, η
σάρκα του είναι λευκή, παχιά και εύθραυστη. Κάτω από τον πίλο φέρει λεπτά
ελάσματα, τα οποία συνδέονται με το στέλεχος και στην αρχή είναι λευκά αλλά όσο
ωριμάζει το μανιτάρι γίνονται καφετιά. Αν πιεστούν τα ελάσματα φαίνεται να ρέει
ένα λευκό γαλακτώδες υγρό, που με το πέρασμα των ωρών μπορεί να γίνει ανοιχτό
πράσινο. Το στέλεχος είναι λευκού χρώματος και όσο το καρπόσωμα μεγαλώνει,
γίνεται κούφιο και δεν φέρει δαχτυλίδι. Δεν έχει κάποια ιδιαίτερη οσμή, το αποτύπωμα
των σπόρων είναι λευκό και αν εφαρμοστεί στον πίλο χημικό αντιδραστήριο
υδροξείδιο του καλίου (KOH), τότε χρωματίζεται σε αποχρώσεις του
κόκκινου-μοβ.
H Russula delica από την άλλη φέρει πίλο
με διάμετρο 5–18 εκατοστά, ο οποίος είναι κυρτός και καταλήγει σε σχήμα χωνιού,
είναι λευκός και συχνά καλύπτεται από θραύσματα φύλλων. Η επιφάνεια του πίλου
είναι στεγνή και καθόλου στιλπνή, όπως και του Λακτάριου, η σάρκα του πίλου
είναι λευκή και δεν αλλάζει χρώμα αν κοπεί. Φέρει πυκνά, εύθραυστα και λευκά ή
ανοιχτά κίτρινα ελάσματα, τα οποία αν πιεστούν δεν ρέει γαλακτώδες υγρό,
όπως στον Λακτάριο. Το στέλεχος είναι κοντό και λευκό, χωρίς να φέρει δακτυλίδι.
Το αποτύπωμα των σπόρων είναι λευκό ή κρεμώδες. Η οσμή του μανιταριού είναι
ευχάριστη και φρουτώδης στην αρχή, αλλά όσο ωριμάζει τόσο η οσμή αρχίζει να
γίνεται δυσάρεστη και να μυρίζει σαν ψάρι. Αν εφαρμοστεί στη σάρκα Guaiacum tincture εμφανίζει
γρήγορη αντίδραση και η σάρκα αποκτά ένα σκούρο πράσινο χρώμα. Σε θειϊκό σίδηρο
(FeSO4) εμφανίζει ήπια αντίδραση και η σάρκα αποκτά
μια απαλή ροζ απόχρωση.
Γενικά, και τα δύο είδη μανιταριών δεν αποτελούν στόχο
του μανιταροσυλλέκτη, καθώς δεν είναι ιδιαιτέρως εύγευστα, αλλά λόγω της
συχνότητας που απαντούν στο δάσος τους φθινοπωρινούς μήνες είναι ένας εύκολος στόχος
για παρατήρηση και μελέτη.
Φωτογραφίες:
