Μανιτάρια καλλιεργούνταν το 1800 μ.Χ. στις υπόγειες κατακόμβες του Παρισιού!


Τα εγκαταλειμμένα υπόγεια ορυχεία που βρίσκονταν κάτω από τη γαλλική πρωτεύουσα πριν από μερικούς αιώνες αποτέλεσαν το ιδανικό περιβάλλον για την καλλιέργεια του φημισμένου μανιταριού του Παρισιού. Σ’ αυτά τα υπόγεια ορυχεία κάποτε γινόταν εξόρυξη ασβεστόλιθου, ενός υλικού που χρησιμοποιήθηκε για την ανοικοδόμηση της πόλης του Παρισιού.
Μέσα σ’ αυτές τις δαιδαλώδεις σήραγγες οι Γάλλοι αγρότες καλλιεργούσαν από το 1800 μ.Χ. μανιτάρια του γένους των Αγαρικών, τα οποία λόγω της επίδρασης των ασβεστολιθικών πετρωμάτων αποκτούσαν μια ροζ απόχρωση. 

Υπάρχουν δύο θεωρίες για το πώς ξεκίνησαν οι Γάλλοι να καλλιεργούν μανιτάρια μέσα στις υπόγειες αυτές κατακόμβες. Η πρώτη θεωρία παραθέτει πως Γάλλοι στρατιώτες του Ναπολέοντα κρύβονταν μέσα σ’ αυτές τις υπόγειες στοές και η κοπριά που σωρευόταν από τα άλογα και το μικροκλίμα των στοών αποτέλεσε το ιδανικό περιβάλλον για να αναπτυχθούν μανιτάρια. Μια δεύτερη θεωρία θέλει η αρχή της καλλιέργειας να έγινε τυχαία από έναν Γάλλο αγρότη. Ύστερα από μια αποτυχημένη προσπάθεια να καλλιεργήσει μανιτάρια, φέρεται να πέταξε τη συγκομιδή του σ’ αυτές τις κατακόμβες και μετά από λίγο καιρό έκπληκτος διαπίστωσε πως τελικά αυτού του είδους τα μανιτάρια αναπτύσσονταν πολύ καλύτερα υπογείως σε σχέση με τα μανιτάρια που καλλιεργούνταν στα δάση. 
Όταν πια καθιερώθηκε στο Παρίσι η εντατική καλλιέργεια των μανιταριών υπογείως, περισσότεροι από 300 αγρότες καλλιεργούσαν στις κατακόμβες μανιτάρια παράγοντας 1.000 τόνους ετησίως. Μάλιστα, είχαν εφαρμόσει και κάποιες τεχνικές στην καλλιέργεια, έτσι ώστε να παρέχονται οι πλέον ιδανικές συνθήκες. Τα σπηλαιώδη λατομεία είχαν μια σταθερή θερμοκρασία όλο το χρόνο στους 12 βαθμούς C. Οι αγρότες λοιπόν ανέπτυξαν συστήματα ελέγχου της θερμοκρασίας και της υγρασίας με τον ακόλουθο τρόπο: στις στοές που παρατηρούνταν αρκετή ξηρασία, φρόντισαν να τις διοχετεύουν με το νερό που έπεφτε τυχαία μέσα από τις ρωγμές και στη συνέχεια το μετέφεραν με δοχεία ποτίσματος. Σε στοές πάλι που επικρατούσε πολύ υγρασία, έφτιαχναν συστήματα εξαερισμού, ανοίγοντας τρύπες στα τοιχώματα των στοών και στη βάση των πηγαδιών που οδηγούσαν στην επιφάνεια. 
Βέβαια, με την πάροδο του χρόνου και μετά την κατασκευή του υπόγειου σιδηρόδρομου του Παρισιού οι αγρότες σιγά σιγά εγκατέλειψαν αυτές τις σήραγγες και έπαψε πια και η υπόγεια καλλιέργεια των μανιταριών.
Φωτογραφία