Η ετήσια παραγωγή άγριων μανιταριών ποικίλλει σημαντικά εξαιτίας διάφορων παραγόντων. Μπορεί, ασφαλώς, οι καιρικές συνθήκες να αποτελούν έναν καθοριστικό παράγοντα για το αν θα αναπτυχθούν ή όχι σε μια περιοχή μανιτάρια, όμως δεν είναι και ο μοναδικός.
Σε μία μελέτη που δημοσιεύτηκε πριν μερικά χρόνια αναφορικά με τη σχέση που υπάρχει μεταξύ της διαχείρισης δασών και της ανάπτυξης μανιταριών, υποστηρίζεται πως η αραίωση των δέντρων σε ένα δάσος φάνηκε να ευνοεί και την ανάπτυξη των μανιταριών.
Συγκεκριμένα, μελετώντας περιοχές στη Φινλανδία και την Ισπανία, με τεχνικές μοντελοποίησης, έγινε προσπάθεια να καθοριστούν εκείνοι οι παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη των μανιταριών. Βέβαια, αυτό που ενδιέφερε πιο πολύ τους ερευνητές ήταν να λάβουν μία απάντηση για το ποιος τύπος δάσους –είδος δέντρων, ηλικία δέντρων, πυκνότητα δάσους κλ.π.– είναι ο πιο κατάλληλος για καλύτερες αποδόσεις σε άγρια μανιτάρια. Ωστόσο, έχει προταθεί επίσης πως η ανάπτυξη των καρποσωμάτων των μυκορριζικών μυκήτων συνδέεται με τη φωτοσυνθετική δραστηριότητα του δέντρου-ξενιστή, έτσι η διασφάλιση της ζωτικότητας του δάσους, για παράδειγμα με την αραίωση της βλάστησης η οποία βοηθά στην ανάπτυξη των δέντρων, ενδεχομένως θα οδηγούσε και σε καλύτερες αποδόσεις μανιταριών.
Στην εν λόγω μελέτη, δημιουργήθηκαν εμπειρικά μοντέλα για να προβλέψουν τις ετήσιες αποδόσεις των άγριων μανιταριών, βάσει παλαιότερων δεδομένων για τις μέσες ετήσιες αποδόσεις B. edulis, Lactarius spp. και όλων των μανιταριών που διατίθενται προς πώληση στην αγορά της Φινλανδίας.
Οι προγνώσεις για την καρποφορία μανιταριών υπολογίστηκαν για την περίπτωση καρποφορίας σε αναπτυσσόμενο δάσος ερυθρελάτης το οποίο γενικότερα ευνοεί την παραγωγή μανιταριών. Αποδείχθηκε ότι η καρποφορία των μυκορριζικών μυκήτων εξαρτάται από την ηλικία του δάσους. Οι υψηλότερες αποδόσεις για τον Β. edulis ελήφθησαν ακριβώς λίγο πριν τη φάση της πρώτης αραίωσης των δέντρων, δηλαδή ηλικίας 25-30 ετών και με την πυκνότητα της βλάστησης να είναι 25m2/εκτάριο. Από την άλλη, σε περιοχές με γερασμένα δέντρα, ο B. edulis ήταν σπάνιος.
Στη Φινλανδία, η ερυθρελάτη αναπτύσσεται κυρίως στα τέλη Ιουνίου και Ιουλίου και τα καρποσώματα μανιταριών εμφανίζονται κυρίως από τα τέλη Ιουλίου και μετά. Αυτό θα μπορούσε να στηρίξει και τη θεωρία πως μια καλή καρποφορία μανιταριών συμπίπτει με το χρόνο κατά τον οποίο εμφανίζεται ο μέγιστος ρυθμός ανάπτυξης των δέντρων. Η αραίωση της βλάστησης φάνηκε να ευνοεί ελαφρώς και προσωρινώς την ανάπτυξη του B. edulis. Καθώς οι ερευνητές δεν ήταν σε θέση να διαχωρίσουν τα αποτελέσματα της αραίωσης από τα αποτελέσματα της πύκνωσης του δάσους, στις προσομοιώσεις το αποτέλεσμα της αραίωσης στην παραγωγή μανιταριών περιγράφηκε μέσω της αλλαγής της πύκνωσης, και η επίδραση της αραίωσης πρέπει να θεωρηθεί ως προαπαιτούμενο για την αύξηση της καρποφορίας. Πράγματι, η αραίωση μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη των μανιταριών καθώς μειώνεται η κάλυψη του εδάφους από τα φυλλώματα των δέντρων και καθίσταται έτσι δυνατό να φτάνει περισσότερη βροχή στο έδαφος, γεγονός που ευνοεί την ανάπτυξη και την παραγωγή μανιταριών.
Αντίστοιχη μελέτη έγινε και σε πευκοδάση της Ισπανίας, όπου σε διάφορες περιοχές εφαρμόζεται σύστημα διαχείρισης δασών. Η συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση για συλλογή άγριων μανιταριών οδήγησε τους διαχειριστές δασών να δημιουργήσουν ένα μακροπρόθεσμο σύνολο μόνιμων οικοπέδων σε πευκοδάση της Καταλονίας.
Μάλιστα, η πρώτη ομάδα από 24 οικόπεδα καθιερώθηκε το 1995 στα δάση Pinus sylvestris. Έκτοτε, έχουν δημιουργηθεί νέα οικόπεδα που ανέρχονται σε 107, καθαρά και μικτά P. sylvestris, P. nigra και P. halepensis, καθώς και σε οικοσυστήματα P. Pinaster, στα οποία εφαρμόστηκε ένα πείραμα αραίωσης. Τα μόνιμα οικόπεδα παρακολουθούνται σε εβδομαδιαία βάση κατά τη διάρκεια της φθινοπωρινής περιόδου με στόχο την αναγνώριση της ποικιλομορφίας των μυκήτων και τη μέτρηση της παραγωγικότητας των άγριων μανιταριών.
Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας έδειξαν πως τόσο στην περίπτωση της Φινλανδίας όσο και της Ισπανίας, οι πληροφορίες για την περιοχή και τα χαρακτηριστικά του δάσους που ευνοούν την ανάπτυξη των μανιταριών μπορούν ασφαλώς να αξιοποιηθούν στο σχεδιασμό της διαχείρισης του δάσους ή ακόμη για στην αναζήτηση των πιο κατάλληλων περιοχών για εύρεση μανιταριών. Ακόμη, με το να προωθούνται οι αποδόσεις του δάσους σε μανιτάρια, συλλέγονται πληροφορίες για το πώς η διαχείριση δασών θα μπορούσε να αξιοποιηθεί προκειμένου να μειωθεί το ρίσκο να μην εμφανιστούν σε κάποια περιοχή καθόλου μανιτάρια.
Τέλος, από την έρευνα προκύπτει πως η υλοτόμηση του δάσους και η ανάπτυξη μανιταριών δεν βρίσκονται σε ανταγωνισμό. Αντίθετα, πρέπει να συνυπάρχουν όχι μόνο για την καλύτερη διαχείριση του δάσους αλλά γιατί μπορεί κάποιος να έχει επιπλέον έσοδα και από την υλοτομία και από την συγκομιδή μανιταριών.
Δείτε και την 8ήμερη πρόγνωση για ευδοκίμηση μανιταριών στο Mushring.com
Πηγή: researchgate.net
