Ο μύκητας Armillaria Ostoyae αποτελεί φόβο και τρόμο για τις δεντροκαλλιέργειες, τους αμπελώνες, αλλά και για ολόκληρα δάση, καθώς το ριζομορφικό του σύστημα απλώνει τα μαύρα πλοκάμια του και επιτίθεται για να απομυζήσει κάθε είδος δέντρου, κωνοφόρα και πλατύφυλλα καθώς είναι γνωστό ότι μπορεί να παρασιτήσει σε τουλάχιστον 600 είδη δέντρων. Οι προσπάθειες των αγροτών να καταστρέψουν το συγκεκριμένο μύκητα, όταν αυτός απειλεί τις καλλιέργειές τους, αποδεικνύεται δύσκολη και πολλές φορές ατελέσφορη. Φαίνεται ότι ο μύκητας παρουσιάζει τόσο χημική όσο και μηχανική ανθεκτικότητα, καθιστώντας δύσκολη την καταστροφή του.
Μία ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Μηχανολόγο Μηχανικό Επίκουρο Καθηγητή Steven Naleway από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα (University of Utah) μελέτησαν επισταμένως τους μηχανισμούς άμυνας του μύκητα, ώστε η επιπλέον γνώση να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη μεθόδων καταπολέμησης του μύκητα. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δημοσιεύτηκαν στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό «Journal of the Mechanical Behavior of Biomedical Materials».
Ο μύκητας, που κάνει αισθητή την παρουσία του κάθε φθινόπωρο, καθώς αναδύονται από το έδαφος τα χρυσαφένια καρποσώματά του (μελιο-μανίταρα), αναπτύσσεται σε όξινα εδάφη σχεδόν σε όλες τις περιοχές του κόσμου, στην Ευρώπη, στη Βόρειο Αμερική, σε μεγάλες περιοχές της Ασίας, στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία. Η επιστημονική ομάδα του Steven Naleway, για να μελετήσει τον μύκητα, συνέλεξε δείγματα από τον Εθνικό Δρυμό του Malheur στο ανατολικό Όρεγκον, όπου ο μύκητας εξαπλώνεται σε 3,5 τετραγωνικά μίλια (σχεδόν 6 τετραγωνικά χιλιόμετρα), η συνολική του ποσότητα ζυγίζει 35.000 τόνους και σύμφωνα με τους επιστήμονες αποτελεί ίσως τον μεγαλύτερο σε μέγεθος ζωντανό οργανισμό στον πλανήτη.
Η Μηχανολόγος Μηχανικός, υποψήφια διδάκτορας Debora Lyn Porter, μέλος της επιστημονικής ομάδας, περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο αυτός ο μαύρος σε χρώμα ριζομορφικός μύκητας, εκχύνει ένζυμα και εφαρμόζει πιέσεις στις επιφάνειες του ριζικού συστήματος των δέντρων για να διεισδύσει και να συνεχίσει να εξαπλώνεται μέσα στο ξυλώδες σώμα του δέντρου με τη μορφή λεπτών λευκών νηματίων, μέσω των οποίων αντλεί τους χυμούς του δέντρου για να τραφεί ο ίδιος. Ο ίδιος το καθηγητής Naleway εξηγεί ακόμη πως η εξωτερική μελανή επιφάνεια του ριζομορφικού μύκητα τον προστατεύει από τις συνήθεις μηχανικές καταπονήσεις, ενώ η περιεκτικότητά της σε ασβέστιο αποτελεί άμυνα στις όξινες επιθέσεις εντόμων, αλλά και στις επιδράσεις διαφόρων επικίνδυνων χημικών ενώσεων.
Ο καθηγητής Naleway και η ομάδα του ελπίζουν ότι τα συμπεράσματα της επιστημονικής τους μελέτης θα βοηθήσουν στους αγρότες και τις αρχές διαχείρισης των δασών, να αναπτύξουν αποτελεσματικότερες μεθόδους για τον έλεγχο και περιορισμό αυτού του πολύ ανθεκτικού και επικίνδυνου για τη χλωρίδα μύκητα.
Δείτε και την 8ήμερη πρόγνωση για ευδοκίμηση μανιταριών στο Mushring.com
Πηγή:
Journal Reference:
Debora Lyn Porter, Alexander J. Bradshaw, Ryan H. Nielsen, Pania Newell, Bryn T.M. Dentinger, Steven E. Naleway. The melanized layer of Armillaria ostoyae rhizomorphs: Its protective role and functions. Journal of the Mechanical Behavior of Biomedical Materials, 2022; 125: 104934 DOI: 10.1016/j.jmbbm.2021.104934
