Πόσο εύκολο όμως είναι να καλλιεργηθεί;
Σ’ αυτό το ερώτημα προσπάθησαν να απαντήσουν ερευνητές από την Τουρκία, οι οποίοι επιχείρησαν να επιτύχουν τεχνητή καλλιέργεια της Μακρολεπιότας μέσα στο εργαστήριο. Οι Τούρκοι, λοιπόν, δοκίμασαν να αναπτύξουν μυκήλιο σε διάφορα υποστρώματα, όπως σε άχυρα, σε σπόρους δημητριακών, σε φύλλα βελανιδιάς, σε τύρφη, και σε μείγματα αυτών των υλικών.
Αφού συνέλλεξαν σπόρους από Μακρολεπιότες που βρέθηκαν σε ένα φυλλοβόλο δάσος κοντά στο πανεπιστήμιο «Ondokuz Mayıs University» στην Σαμψούντα της Τουρκίας, συνέχισαν με την παραγωγή του μυκηλίου. Όταν ολοκληρώθηκε το πείραμα, οι Τούρκοι διαπίστωσαν ότι τελικά απ’ όλα τα υποστρώματα που χρησιμοποιήθηκαν για την ανάπτυξη του μυκηλίου, καταλληλότερο ήταν οι σπόροι σιταριού. Κι ενώ έφτασαν στο σημείο να αναπαραχθεί μυκήλιο, δεν κατέστη δυνατό να παραχθούν καρποσώματα. Άλλωστε, το οικοσύστημα στο οποίο αναπτύσσεται το συγκεκριμένο μανιτάρι, διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο για την παραγωγή του.
Στην Ταϊλάνδη
Στην Ταϊλάνδη πάλι πέτυχαν να καλλιεργήσουν την Macrolepiota dolichaula.
Πρόκειται για ένα άγριο μανιτάρι που θεωρείται σπουδαία και ξεχωριστή λιχουδιά στην Ινδία, την Κίνα και την Ταϊλάνδη, όπως δηλαδή και η Macrolepiota procera στην Ελλάδα. Στα πειράματα των Ταϊλανδών, διερευνήθηκε η πιθανότητα καλλιέργειας τόσο σε εσωτερικό χώρο όσο και σε εδάφη με οπωρώνες. Ανάπτυξη του μυκηλίου παρατηρήθηκε σε αγάρ με εκχύλισμα βύνης (MEA), με pH 7 στους 30°C. Μέσα από δοκιμές, βρέθηκε πως καταλληλότερο υπόστρωμα τελικά ήταν το κόκκινο σόργο (Red sorgum), είδος της ομάδας σιτηρών που στις τροπικές κυρίως περιοχές αναπτύσσεται εύκολα και δίνει μεγάλες αποδόσεις σε καρπό και ζωοτροφή χωρίς μεγάλες καλλιεργητικές περιποιήσεις. Είναι επίσης πολύτιμο στις θερμές και άνυδρες περιοχές, χάρη στην ανθεκτικότητά του στην ξηρασία και τις υψηλές θερμοκρασίες.
Αφού κατόρθωσαν να αναπτύξουν το μυκήλιο, στη συνέχεια επέλεξαν για εμβολιασμό περιοχές κάτω από οπωροφόρα δέντρα, όπως Γκουάβα (Psidium guajava), Λίτσι (Litchi chinensis) και μπανανιές (Musa sp.). Το αποτέλεσμα ήταν θετικό και όντως υπήρξε ανάπτυξη μανιταριών, ειδικά εκείνων που βρίσκονταν σε λιβάδια κοντά σε μια λίμνη σε σχέση με όσα είχαν αναπτυχθεί κάτω από τη σκιά δέντρων.
Οι μελέτες της ομάδας των Ταϊλανδών έδειξε πως το εδώδιμο είδος Macrolepiota dolichaula μπορεί να καλλιεργηθεί τόσο σε εσωτερικό όσο και σε εξωτερικό χώρο, παρέχοντας βασικές πληροφορίες για τις συνθήκες καλλιέργειας, προκειμένου να αναπτυχθεί μια συστηματική καλλιέργεια αυτών των μανιταριών.
Πηγές
Investigations on the Cultivation of Wild Edible Mushroom Macrolepiota procera
First Successful Cultivation of the Edible Mushroom Macrolepiota dolichaula in Thailand
